De start van een nieuw wielerseizoen is niet zoals de meeste ‘gewone mensen’ denken in Maart maar de basis wordt eigenlijk in de winter al gelegd, in de winter zijn de contractbesprekingen altijd in volle gang, worden ambities vastgelegd en trainingsschema’s gemaakt.
Zo ook voor het seizoen 2025 werden de plannen dus gesmeed in de winter met als hoogtepunt en inmiddels een vast gegeven de ‘Arie den Hartog Oranjefietstocht’ tijdens de Koningsdag van 2025.
Nu we weten we waar we aan toe zijn is het trainen geblazen. Beginnend met wat makkelijke duurtrainingen in december om weer wat te wennen aan de fietshouding. In januari wordt de intensiteit opgeschroefd met wat serieuze intervaltrainingen die na elke sessie toch ook weer pijn doen. Het is investeren, dat is het….investeren want het is straks wel de bedoeling om een peloton van weet ik hoeveel coureurs te leiden over een nu nog onbekend parcours.
De tijd verstrijkt en het is inmiddels maart en ik voel dat de beentjes al aardig aanvoelen. Alle trainingsarbeid van de afgelopen maanden werpt zo langzamerhand zijn vruchten af en dat is ook nodig want het kan zomaar eens een helse tocht worden.
Het parcours is bij mij inmiddels bekend uiteraard, ik heb ‘m per slot van rekening zelf gemaakt. De gecharterde motards, inmiddels 5, hebben de knelpunten goed in kaart gebracht en gaan ervoor zorgen dat het peloton overal ongehinderd het tempo kunnen aanhouden. Voor diegene die door wat voor reden dan ook zogenaamd gelost worden is er een luxe ‘bezemwagen’ aan de karavaan toegevoegd.
De coureurs hebben geen weet wat er achter de schermen toch nog allemaal geregeld moet worden om deze toer over het ‘eiland’ elke keer weer tot een succes te maken. Het maken en beoordelen van de route, het regelen van de motards, de bezemwagen, het plaatsen de start/finish boog en dan ook zorgen dat er voldoende sportvoeding en consumptiebonnen zijn.
Het is vandaag de grote dag, vandaag gaat het gebeuren. Er is ‘en passant’ top weer besteld met veel zon en weinig wind en alle puzzelstukjes zullen of beter gezegd moeten nu samenvallen. Ik kijk, met nog een krap uur voordat het startschot valt over de Breedstraat uit maar zie nog weinig deelnemers en denk dan enigszins gespannen “het zal toch niet?”.
En dan, alsof er uit elke hoek en achter elke boom coureurs vandaan komen is het ineens een hele drukte van jewelste en is het dringen geblazen om überhaupt nog aan de startstreep te komen, maar met wat ellebogenwerk lukt het mij dan toch. Ik slaak een zucht van opluchting want het betekent dat de controle over de koers terug is bij mij….
Het startschot valt en enigszins geneutraliseerd verlaten we het dorp en gaat het peloton eerst richting Simonshaven om dan via de polder Spijkenisse aan te tikken en vervolgens terug te draaien naar Heenvliet. Vanaf hier gaat de gaskraan serieus open en schroeven we het tempo op en wordt het nu enigszins stil achter mij want het is wel zaak om nu scherp te blijven anders mis je de denkbeeldige slag.
De motards doen echt goed hun werk en zorgen er voor dat wij ons ‘moordend’ tempo kunnen aanhouden. Onderweg ontvangen we de nodige aanmoedigingen van toegestroomde toeschouwers al hebben we er weinig oog voor want het is en blijft oppassen geblazen met de snelheid waarmee we langsrazen. Inmiddels zijn we Zwartewaal, Vierpolders en Brielle voorbij en schieten we het zogenaamde schapenpad richting de Maasboulevard bij Spijkenisse op, hier kan het wel eens gaan gebeuren. Met een lichte bries van schuin van voren is het zaak om de juiste versnelling te kiezen en goed gepositioneerd voorin de waaier te zitten, je wilt nu niet op de kant komen te zitten want dan ga je het slecht krijgen.
De finale is in volle gang maar gezien de rugwind en het strakke tempo langs het Spui zullen er nu geen demarrages meer plaatsvinden, dan maar opmaken voor een massasprint met zo’n 120 deelnemers. Zuidland en dus de eindstreep is in zicht en het peloton besluit er uiteindelijk voor om er toch geen echte wedstrijd van te maken maar voldaan de 60 kilometers met een gemiddelde van ruim 30km/h en zonder valpartijen onder de finishboog uit te bollen….
De coureurs worden ontvangen door een enthousiaste menigte bestaande uit familieleden, vrienden en kennissen. Hun geklap en uitbundigheid wordt door de muziek op de Breedstraat nog eens aangedikt en dit maakt het feest compleet en de weg naar de biertap en hamburger tent wordt goed gevonden.
De koers is gereden en het feest is volop bezig en de sterke verhalen voeren hoogtij
Wat een dag….
Leo
Deko Bikesport